از منظر قانونی هر گاه کسی بخاطر دفاع از تمامیت جسمانی، آبرویی و امنیت مال خود و یا یکی ازنزدیکان خود و یا هر شخص دیگری که نیازمند کمک و مساعدت می باشد با رعایت کامل شرایط پیش بینی شده در قانون مرتکب رفتاری شود، که در قانون برای آن مجازات تعیین شده به جهت مشروع و قانونی بودن، عمل ارتکابی او جنبه ی مجرمانه ی مفروضی خود را از دست می دهد. چنین شخصی مسئولیت کیفری و یا حتی مدنی ندارد.

با این تعریف مستندا به تبصره  یک ماده 156 قانون مجازات اسلامی دفاع از کسی که مسئولیت محافظت از او بر عهده ی دفاع کننده است و یا ناتوان از مراقبت و دفاع از خود می باشد همینطور کسی که امکان استمداد نداشته باشد نیز جایز است.

بنابراین شخصی که برخلاف عدل و انصاف مورد هجوم و حمله قرار گرفته و برای دفاع از خود مرتکب جرم شده است در حال دفاع مشروع است.  در این موارد دیه ساقط است و قانون از او حمایت می کند ( توضیح اینکه : هر گاه عملی جرم نباشد قابل مجازات نیست و دیه هم که در واقع به نوعی مجازات مالی است در این فرض منتفی می گردد.)

الف) رفتار ارتکابی برای دفع تجاوز یا خطر ضرورت داشته باشد.

ب) دفاع مستند به قرائن معقول یا خوف عقلانی باشد.

پ) خطر تجاوز به سبب اقدام آگاهانه یا تجاوز خود فرد و دفاع دیگری صورت نگرفته باشد.

ت) توسل به قوای دولتی بدون فوت وقت عملا ممکن نباشد یا مداخله ی آنان در دفع تجاوز و خطر موثر واقع نشود.

حِرز در لغت به معنای پناهگاه و جای امن است.

حِرز در اصطلاح: مکان متناسبی که مال عرفا در آن از دستبرد محفوظ می ماند.( مستند ماده ی 269 قانون مجازات اسلامی)

به طور مثال پارک کردن خودروی شخصی در پارکینگ شخصی منزل و یا پارکینگ های عمومی حرز آن می باشد. ولی پارک خودرو در کنار خیابان حرز نمی باشد و یا کیف دستی نسبت به محتویات داخلی آن حرز محسوب می گردد. بنابراین دیوار خانه نیز حرز منزل می باشد.

هَتک در لغت به معنای پرده دری، رسواسازی و مفتضح سازی می باشد.

هَتک حرز در اصطلاح : عبارت از نقض غیر مجاز است که از طریق تخریب دیوار یا بالا رفتن از آن یا باز کردن و شکستن قفل و امثال آن محقق می شود.( مستند ماده ی 271 قانون مجازات اسلامی)